Verdwaald

in het labyrint

van mijn diepste wezen

op zoek naar een mogelijkheid

door te breken,

te groeien

en te worden opgenomen,

te bloemen tussen

gelijk gestemde zielen om

op weg naar een zeker einde

niet te verworden

tot een grimmig geheel

vol doornentakken.

Joke van der Ark

Nr. 441 – juni 2004