Tijd krimpt


dus laten we het goed besteden

en niet zomaar automatisch

van gisteren naar het heden leven,

daarvandaan dan weer

naar morgen en voor ’t gemak vergeten

hoe kostbaar het werkelijk is,

de tijd die ons is toegemeten.


Oneindig leek het ooit te zijn

geheel zonder contouren,

een ongerept terrein,

maar het morgenland, steeds

in het verschiet, ligt bezaaid met mijnen,

vol explosief geluk of diep verdriet,

helaas door niemand te vermijden.


Sommigen laveren er omheen

of treffen het geluk,

anderen durven nauwelijks één been

nog te verzetten,

maar zelfs dan, als men alles mijdt

en leeft zonder hoogte- en

dieptepunten, krimpt de tijd.


Dus laten we,

wat ons nog rest, dubbel goed besteden

en niet zomaar automatisch

van gisteren naar het heden leven,

daarvandaan dan weer

naar morgen en voor ’t gemak vergeten

hoe kostbaar het werkelijk is,


de tijd die ons werd toegemeten.



Joke van der Ark

Nr. 675 – 24 januari 2013