Stilte

is een relatief begrip, omdat

het tikken van een klok

in een verder stille kamer

al genoeg kan zijn om

een gevoel van harmonie

zodanig te verstoren dat

je probeert het niet te horen

‘dat getik’, waardoor de ergernis

begint gelijk een steen geworpen

in een stille plas en eindigt

met het kloppen van een hamer

op een te strak gespannen snaar.

Het is raar dat zo’n klein geluid

in een relatieve stilte zoiets teweeg

kan brengen, terwijl je soms

gezeten in een volle bus of trein

zo verdiept kan zijn in een verhaal,

dat je je als het ware bevindt

in de rust, midden in het oog

van een orkaan. Zo’n beleving

waait je aan, het is niet op te zoeken.

Als het je overkomt, geef je geest

de ruimte en laat hem drijven op

die perfect geïsoleerde, omfloerste

heerlijke, maar relatieve stilte.

Joke van der Ark

Nr. 681 – 12 februari 2013