Een familieleven

samengevat en uitgespreid

over honderden pagina’s.

Hoeveel, dat maakt

wezenlijk niet uit.

Al lezend leef je mee

met het gezin en

komt te weten hoe

het hen vergaat.

Meekijkend door de ogen

van een vrouw, die

haar hele leven in dienst

van de familie heeft

gesleten, die nadat

ze oud geworden en

niet meer nodig is

tot de conclusie komt:

‘Ik had wat op mijn hart lag

eruit moeten gooien,

recht voor z’n raap:

klikt het niet dan botst het.

Ik had mijn eigen waarheid

voorop moeten stellen.

Maar ik wist het nooit zeker;

het inzicht kwam te laat.’

Had zij een ander leven

kunnen leven, gegeven

de omstandigheid?

Wordt ons aller zijn

niet geleid door onze

afkomst, door ‘de tijd’,

die in hoge mate bepalend is

hoe het ons vergaat?

Steeds weer zullen mensen

tegen het einde

concluderen dat het,

bij nader inzicht,

niet gegeven heeft wat

men had verwacht, gehoopt.

Of het nu een roman betreft,

of het eigen leven

het loopt, zoals het loopt.

Joke van der Ark

Nr. 689 – 31 maart 2013