Oh, zo klein

 

Het is al ochtend als Fleur weer wakker wordt.

Mama roept haar. ‘Kom meiske,

het is tijd om op te staan.’ Ze stapt uit bed

en denkt dan: Dat is raar. Ik heb niet eens gemerkt

dat het elfje is weggegaan.

 

Ze was hier echt, ik heb haar zelf gezien.

Zou ze misschien …? Fleur kijkt onder het bed

en achter het gordijn. ‘Wat zoek je Fleur?’

‘Het elfje mam, ze was vannacht nog hier.

Ze was van het vliegen moe en oh, wat was ze klein!’