Het voelt wel raar

 

De volgende avond is mama verbaasd over de haast die Fleur heeft

als het tijd is om naar bed te gaan. Onrustig ligt ze daarna te wachten

tot het elfje komt, maar valt dan toch in slaap. Als ze na een tijdje

wakker wordt beweegt het gordijn en weet ze dat het zover is.

‘Hoi, ben je er klaar voor?’ Fleur knikt, maar houdt haar mond,

 

want het is zo spannend dat ze geen woord over haar lippen krijgt.

‘Kom dan passen we de vleugels, zodat je even vliegen kunt

voordat we naar buiten gaan.’ ‘Het voelt wel raar,’ zegt Fleur als

ze een poging doet. ‘Ik doe het voor,’ zegt dan het elfje. ‘Goed zo,

je hebt het door.’ En samen vliegen ze door het openstaande raam.