Een gemiste kans?

Ik liep er langs,

’s morgens als ik

naar mijn werk ging,

langs de etalage waar

kunst ten toon gesteld stond.

Vaak bleef ik even staan.

Op die ochtend, toen ik

het voor het eerst zag, ging

er een golf van warmte

door mij heen.

Lang bleef ik kijken,

iedere dag opnieuw.

De winkel was

op dat vroege tijdstip

nog gesloten,

waarmee

ik mij gelukkig prees.

Anders had ik wellicht

de drang om er binnen te gaan

niet kunnen weerstaan.

Nuchter genoeg, omdat

ik het onbereikbaar achtte,

ben ik er tijdens

openingstijden

nimmer heengegaan.

Toen, op een ochtend,

was het weg

en ondervond ik

iedere dag

een soort van heimwee

naar die daken in de nacht,

waartussen door één

zoldervenster licht

naar buiten scheen

en mijn gevoel zei

dat het daar veilig was

en warm, misschien

zelfs gezellig.

Nog steeds,

na zoveel jaren

kan ik genieten als

ik terugdenk aan

de uitwerking

die het op mij had.

De uitstraling van

warmte en veiligheid.

Een gemiste kans?

Misschien, maar

een gevoel

kun je niet kopen.

Joke van der Ark

Nr. 779 – 5 oktober 2015