Rauw


en eerlijk moest het zijn,

zei de maker van

de documentairefilm

over dit verdriet.


Kinderen met kanker,

kan iets nog erger,

denk ik dan.

Nee, erger kan het niet.


Maar toch, ik zag snoetjes

vol vertrouwen, dan weer

angstig voor het onbekende,

stil en in zichzelf gekeerd.


Kijkend naar die documentaire

moest ik wel van ze houden.

Wat heeft het me geleerd?

Iets dat ik eigenlijk al wist.


Kinderen worden wijs

als hun zoiets overkomt.

Niet vroegtijdig grijs maar kaal

voor zolang als het duurt,


het vernietigende beter maken.



Joke van der Ark

Nr. 837 - 22 november 2017