Zoon

In jouw verlangen naar een sterker zijn

herken ik 't zoeken naar geborgenheid

die mij, jou heeft geschonken.

Jij kwam te laat om daarvan als het ware nog

te profiteren. Je leerde dat ook ouders

kinderen zijn die niet meer weten hoe ze moeten,

langs diezelfde toch een andere weg, niet zo vol

gevaren van het vluchten in een roes,

nog eerbied voor de strengheid van gezag.

Een mens in wording hief zich niet zo hoog,

voor het leugentje om bestwil dacht je

eeuwig in het vagevuur te moeten boeten.

Het pad is moeizaam, je eigen ik te zwaar

je zult jezelf door 't leven moeten sjouwen,

vertrouwen en het in je eentje klaren.

Ik kan je niet meer dragen zoals in 't begin

toen ik warempel leek te zweven

tot alles brak en ik je wel moest baren.

Joke van der Ark

Nr. 344 – 21 maart 1999