Toch

is er steeds

die nieuwe morgen,

sinds mensenheugenis

de veer om door

te gaan met leven.

Zelfs al dachten

we gisteren even,

in een sombere bui,

wat is er nog

te doen voor mij.

Iedere keer een

nieuwe lichting

die het stokje

overneemt, een

eigen plekje claimt,

ons steeds

verder weg zal drijven

van toen we ooit

begonnen zijn

getallen op te schrijven.

Joke van der Ark

Nr. 418 – 17 september 2002