Een bont boeket

Een mooi moment, die fijne dag,

kleine intieme ogenblikken,

verglijden steeds om plaats te maken

voor het nieuwe, het onbekende nog.

Je wilt het niet, je wilt

‘dat’ houden, je hangt eraan

met hart en ziel. Je wilt het

steeds opnieuw aanschouwen

dat door jou zelf geschikt boeket.

Als een dwaas laat je het staan

en geeft het vele malen water,

er is geen ruimte nog voor later.

Uiteindelijk wordt de vaas gespoeld,

een tijdje weggezet,

tot er plek is voor ‘het nieuwe’,

een fris en geurig bont boeket.

Joke van der Ark

Nr. 429 – 6 oktober 2003