Als de aftiteling loopt

of het boek wordt dichtgeslagen

en ik - overvallen door emotie -

niet wil toegeven, resulteert dat

immer in die doffe dreun:

een onwrikbare band, in één klap

om mijn nek geslagen en

vastgeschroefd diep in mijn strot,

terwijl mijn hart dreigt te verdrinken

in een poel van ingehouden tranen.

Joke van der Ark

Nr. 485 – 7 april 2007