Het afgeronde exemplaar

dat, ogenschijnlijk

voor een ieder anders,

hetzelfde merk van tijd

en echtheid in zich draagt,

nemen we al dan niet

met blijheid

elk jaar weer in ontvangst,

om het toe te voegen aan

ons naar gelang de jaren

langer wordend snoer.

Ieder het behorende, als

de genen waarmee we

zijn geboren. Soms …

wissel je voor even,

om die ander te laten voelen

welk een last je met je

meedraagt of welk een

blijmoedigheid jouw

snoer je geeft. Allemaal

zijn ze uniek en …

dankzij de eigenheid

en het vernieuwende,

zeker van een plaatsje

in het ‘Museum Van Tijd’.

Joke van der Ark

Nr. 492 – 30 oktober 2007