Steen voor steen


Bouwen aan een huis van liefde,

de fundering al gelegd

diep verankerd in het heden

voor het jawoord werd gezegd.


De eerste stenen aangedragen

verschillen nog heel veel van vorm

de structuren dragen sporen

ingeslepen door de storm.


Een storm die van ons maakte

een eigen ik, persoonlijkheid,

ouderhuis, normen en waarden

achterlatend met wat spijt.


Twee mensen met een eigen wil,

nimmer mag die wijken,

tijd… zal al te ruwe plekken

geduldig gladder strijken.


Familie, kennissen en vrienden

dragen ook een stukje aan

vormen mee aan het karakter

bouwen mee aan ons bestaan...



Grote vensters bieden uitzicht

op het wereldwijd gedrag,

één ruimte op ons terug te trekken

uit ’t gedoe van alledag.


Een tuin waarin jaar in jaar uit

blije bloemen bloeien,

bomen waarvan de wortels langzaam

naar elkander groeien.


Samen sta je diep verankerd

met de voeten in de grond

zoekend naar nog dieper lagen,

geluk… steeds weer als je het vond.


Kleine handjes brengen dan wellicht

hun eigen steentje aan

probeer ze niet meteen te vatten

laat ze hun eigen gang maar gaan.


Voeg ze in zoals ze komen

schaaf ze hier en daar wat bij,

in een huis gebouwd met liefde

voelt iedereen zich frank en vrij.



Joke van der Ark

Nr. 191 - januari 1993