Net als jij

Je neemt je kinderen

bij de hand en laat

ze los in niemandsland,

een pad dat voor jou

als ouder, niet ter

verkenning open ligt.

Je wijst ze op de dingen

die jij op ’t eigen pad

steeds tegenkwam. Je pakt

hun rugzak ongezien

in de hoop dat ze

er onderweg uit putten.

Dat doen ze eerst,

een hele tijd, dan raken

ze de binding kwijt

en teren op hetgeen hun

onderweg wordt aangereikt;

daar gaan ze voor.

Maar eenmaal ouder, vallen

ze op wat jij meegaf terug

en geven op hun beurt,

dat wat ze toen verachtten,

net als jij …,

aan hun kinderen door.

Joke van der Ark

Nr. 414 – 20 juli 2002