De nacht
Soms word ik wakker,
dan komt het weer.
Een angstig gevoel,
ooit…, ben ik niet meer.
Ik zoek een houvast,
maar vind het niet.
De zin van het leven,
de vreugd, het verdriet.
De nacht is zo machtig,
zo mysterieus.
Ik moet er uit,
mij rest geen keus.
Blijft er dan niets?
O, al die vragen,
ik vind geen antwoord
het is niet te verdragen.
Eeuwig te leven
hoe zou dat zijn?
Ook die gedachten
vind ik niet fijn.
Men gaat gewoon dood,
er is niets aan te doen.
Het is een gegeven.
Nu, straks en toen.
Joke van der Ark
Nr. 006 -