18 september 1990

Pluis is niet meer

Mijn verdriet was niet zo groot,

zestien jaar is toch

een heel mooi resultaat

als het om een kattenleven gaat.

We moeten realistisch zijn

het was toch maar een kat,

ook al hebben we te saam

heel veel plezier gehad.

Verdriet zit soms heel diep

zonder het te weten.

Iets dat zolang bij je was

kun je niet snel vergeten.

29 oktober 1990

’s Morgens,

een bekend geluid,

gedachteloos

deed ik de deur

voor Pluisje open.

Er kwam niets,

niets kwam er

naar binnen lopen.

Zestien jaar

maakte hij deel uit

van mijn leven.

Toen

heb ik niet gehuild,

vanmorgen

toch heel even.

Joke van der Ark

Nr. 086 – oktober 1990