Het bepaalt de pas

Razend snel vooruit, opzij,

vluchtend vanonder elke stap

die je er op zette.

Lichtvoetig nog en rap,

het was je steeds te snel af.

Oké, je deed je best,

was boos als er gelachen werd

als je ten lange lest

de moed geheel opgaf

en rustig wandelen bleef,

die ander links en rechts

of rechts naar voren dreef.

Steeds uit een ooghoek kijkend

waar ‘het’ verschijnen zou,

het was onmiskenbaar

aanwezig steeds trouw.

Soms waren we het zat,

zochten de schaduw op

doch, wat er rondom meeging

stapelde zich op.

Niet zichtbaar in het volle licht

vervormd, lang, kort alras

we passen ons voorzichtig aan

‘het’ bepaalt de pas.

We zetten onze voet er op

en denken het te vangen

het verlengde van ons zelf,

geluk – verdriet – verlangen.

Joke van der Ark

Nr. 260 – oktober/november 1994