Als het stil geworden is

zou ik willen troosten,

zeggen huil maar niet,

tranen wissen en

gedachten vrolijk stemmen,

ga door en leef,

heb geen verdriet,

reik niet aan

je eigen hoofdrol,

eenakter zonder woorden

waarbij de toeschouwer

verloren in zichzelf zoekt

naar de zin ervan.

Maar mijn handen

liggen stil,

mijn mond beweegt

niet meer.

Joke van der Ark

Nr. 315 – 21 februari 1997