Uit balans

Zoals de wijzers van een klok

hun zelfde rondje lopen,

de aarde rond de zon steeds draait,

eb en vloed ontstaat,

zo voel ik mij het beste,

individu maar tegelijkertijd

onderdeel van een geheel,

in de tijdmaat van mijn dag.

Als het ritme al dan niet

door eigen wens doorbroken wordt

omdat ik die behoefte voel

of omdat het wordt verwacht,

worden de netten reeds gespannen

om mij op te vangen, zodat

ik niet steeds dieper glijd,

in de doffe gemoedstoestand

die zich thuisgekomen van mij

meester maakt, uit alle macht

tracht ik me vast te klampen,

grijp doelloos om me heen, maar

ervaring leert dat dat niet helpt,

ik kan het slechts verduren, een

paar dagen zal het duren eer

ik het weer te pakken heb, het ritme

waarin ik mij het beste voel,

individu maar tegelijkertijd

onderdeel van het geheel,

in de tijdmaat van mijn dag.

Joke van der Ark

Nr. 440 – 12 mei 2004