Om de beurt

 

Herfst heeft zijn ezel opgeborgen,

het is gedaan, er rest niets meer,

het laatste blad zal strakjes vallen,

rondom hangt een afscheidssfeer.

 

Eén voor één mocht hij ze kleuren,

op de grond een bont tapijt

tot de wind ermee gaat spelen,

en ze her en der verspreidt.

 

Hij signeert niet, deze schilder,

toch kent iedereen zijn naam,

door steeds ons buiten mooi te maken

werd hij beroemd, verwierf hij faam.

 

Inspiratie gaat hij opdoen,

rusten na dit groots karwei,

langzaam weer op krachten komen,

zodat hij, in de maand mei,

 

als het landschap door de lente

fris zal worden ingekleurd,

kan genieten van dat schouwspel,

rustig wachtend op zijn beurt.

 

 

Joke van der Ark

Nr. 496 – 7 november 2007