Een nieuw gedicht

Mijn hand schaduwt het papier

waarop een reeks gedachten vallen

verlengden van verwachtingen,

hoop, verdriet dat werd geleden,

heimwee naar het blije kind.

Zo tussen ’t licht en blad gezeten

glijdt de tijd aan mij voorbij

een schaduw over mijn gezicht

tot vorm het ritme vindt.

Joke van der Ark

Nr. 299 – 13 september 1995