Het concert

Soms vieren al mijn ikken feest;

zij toveren mij beelden

opgeroepen door de tonen

die stromen naar mijn geest

en mij de oren strelen,

vloeiend in hun lijn. Ze wonen

stil in mij tot ik ze loslaat

luisterend naar muziek,

dan dansen ze vrolijk en blij.

Was mijn lichaam maar in staat

zo te bewegen, zo mystiek,

ongrijpbaar, licht en vrij.

Dan weer zijn ze intens triest

en moe van al het leven.

Ze vluchten weg doch steeds alert

op wat er komen gaat.

Verliest of wint het kracht?

Ik zal ze troosten na het concert.

Joke van der Ark

Nr. 371 – september 2001