Draadjesvlees

 

Als het sudderend in de pan

die specifieke geur verspreidt,

welke in mijn kindertijd zo

hoorde bij de zondagmorgen,

 

loop ik in gedachten

door de woning die

wij toen bewoonden en

waan me even klein.

 

Ik kijk weer met verbazing

naar de bloemen op de ruit,

door één nachtvorst slechts

tot bloei gekomen,

 

sta bibberend in de keuken

bij die ene koude kraan voor

het dagelijks kattenwasje;

de lange gang, de scheuren

 

in het zeil, door ons gebruikt

als knikkerpotjes. Onbevangen

loop ik de achterkamer binnen

waar mijn moeder slaapt,

 

en ook de naaimachine staat,

als altijd onder onbestemd

en nog te doen bedolven.

Rest alleen de kamer nog,

 

het plekje naast de kachel

waar het in barre tijden

behaaglijk toeven is…

Weer hoor ik het ‘belcanto’

 

en herinner mij hoe geur

en geluid zich mengden tot

belofte voor het avondmaal,

eenvoudige gezelligheid,

 

en wentel mij in nostalgie…

 

 

Joke van der Ark

Nr. 562 – 17 januari 2009