Crypte

Alsof een klamme hand

zich naar mij uitstrekt,

mijn hart omvatten wil

wanneer ik afdaal terwijl

mijn voeten nauwelijks

de treden raken als

wilden ze niet naar waar

slechts kilte heerst.

Had ik die stemmen

niet gehoord dan was

ik nimmer afgedaald

naar ruimten waar

zwijgzaamheid alom

aanwezig is, waar

het gesproken woord

het zwijgen lijkt te honen.

Hoor! ik leef! ik hoef nog niet

in de vergetelheid, met niets

dan leegte om mij heen,

nog… kan ik dat ontkomen!

Joke van der Ark

Nr. 537 – 8 juni 2008