Soms lukt het

om in de luwte, waar

de stroming jou

toevallig liet, even

tot jezelf te komen;

in alle rust het leven

te genieten, maar…

gegund is dat je niet.

Het water stijgt reeds

en… in volle vaart,

door kant noch wal

gespaard, word je

je opnieuw gewaar van

willekeur, waartegen

niet te vechten valt.

Zelfs rond het eind als

alles rustig schijnt,

kan het nog zo zijn, dat

jij wordt uitverkoren,

om vervolgens met

brute kracht gekeild

te worden, te scheren

over het oppervlak,

te stuiteren, alvorens

rust te vinden.

Joke van der Ark

Nr. 560 – 29 november 2008