Onecht

 

Nooit zomaar eten van een appel

die pronkend op de fruitschaal ligt,

gedompeld in een gouden badje,

een glanzend laagje voor het zicht,

 

zoals de poppen in een scène,

allen weten ze hun plaats,

mooie wezens in het voetlicht, blind

voor waar het echt om gaat.

 

Namaak is het, niet veel meer, en

als ze toch die appel grijpen

met een stevig handgebaar, spuit

de inhoud door hun vingers…

 

en laat wat vlekken na. Kunst?

 

 

Joke van der Ark

Nr. 553 – 3 november 2008