Ooit ...
Verwachting, hoop
en verlangen wisselen
elkaar af, op weg naar het
wellicht onbereikbare.
Hoezeer ik mij ook wijsmaak
dat het goed is als het is,
omdat ik geniet
van het proces, de gang
naar wat ik mogelijk acht,
erin berust dat mijn geest
jaloers verstoppertje speelt
als zij onderweg
niet zien wil, niet
geconfronteerd wil worden
met anderen die wel
de eer ten deel valt.
Moet ik harder trachten,
of berusten in mijn onvermogen
ooit dat goud te vinden
dat de moeite waard is
om achter te blijven
in de zeef:
een prachtig stuk dat
als waardevol herkend wordt?
Joke van der Ark
Nr. 626 -