De hoop
dat 'jij' verder leeft in wat
je achterlaat is ijl, vluchtig
als het leven zelf, gelijk
de wens van het moment, dat
als lippen jouw naam, handen
jouw werk beroeren, trillingen
een ziel bereiken, jouw stem
uit duizenden wordt herkend,
jouw tekst zonder omwegen
het hart raakt van hen
die in de toekomst zullen zijn,
hen doet verlangen naar wat
niet mogelijk is, omdat
in de roes van het moment
slechts dat beklijft
wat jou ontsproot:
een bedwelmende droom,
maar nimmer 'jij'.
Joke van der Ark
Nr. 621 -