Tijd krimpt
dus laten we het goed besteden
en niet zomaar automatisch
van gisteren naar het heden leven,
daarvandaan dan weer
naar morgen en voor ’t gemak vergeten
hoe kostbaar het werkelijk is,
de tijd die ons is toegemeten.
Oneindig leek het ooit te zijn
geheel zonder contouren,
een ongerept terrein,
maar het morgenland, steeds
in het verschiet, ligt bezaaid met mijnen,
vol explosief geluk of diep verdriet,
helaas door niemand te vermijden.
Sommigen laveren er omheen
of treffen het geluk,
anderen durven nauwelijks één been
nog te verzetten,
maar zelfs dan, als men alles mijdt
en leeft zonder hoogte-
dieptepunten, krimpt de tijd.
Dus laten we,
wat ons nog rest, dubbel goed besteden
en niet zomaar automatisch
van gisteren naar het heden leven,
daarvandaan dan weer
naar morgen en voor ’t gemak vergeten
hoe kostbaar het werkelijk is,
de tijd die ons werd toegemeten.
Joke van der Ark
Nr. 675 – 24 januari 2013