Whammm…
daar was het weer
paniek! … angst
voor het onbekende,
niets, het duister,
leegte, het ‘dan ben ik
er niet meer’. Niet
meer denken, niet
meer voelen, niets
te weten van bestaan!
Later, pas veel later
dacht ik,
‘het zou toch ook
heel jammer zijn
als je nooit meer
weg zou kunnen, nimmer
weg uit dit bestaan …,
ook niet als je pijn hebt,
moe en oud geworden bent.’
Toen pas, kon ik
mij verzoenen
met het weten
dat ook ‘ik’
eens heen zou gaan.
Joke van der Ark
Nr. 653 -