Whammm…


daar was het weer

paniek! … angst

voor het onbekende,

niets, het duister,


leegte, het ‘dan ben ik

er niet meer’. Niet

meer denken, niet

meer voelen, niets


te weten van bestaan!


Later, pas veel later

dacht ik,

‘het zou toch ook

heel jammer zijn


als je nooit meer

weg zou kunnen, nimmer

weg uit dit bestaan …,

ook niet als je pijn hebt,


moe en oud geworden bent.’


Toen pas, kon ik

mij verzoenen

met het weten

dat ook ‘ik’


eens heen zou gaan.



Joke van der Ark

Nr. 653 - 30 november 2011