Onze trouwdag

komt in zicht en ik heb

nog niets geschreven.

Is het een teken aan de wand?

Bepaalt de sleur ons leven?

Ik heb je lief, jij houdt van mij.

Dat is niet wat er schort.

Is het inmiddels zo vertrouwd

dat het routine wordt?

Je kust me als je komt

en gaat, maar vaak mis ik ons samen.

Of vraag ik soms teveel

moet ik me nu diep schamen?

‘You where always on my mind’.

Dat is me te abstract

Ik wil het meemaken en voelen,

spontaan soms worden vastgepakt.

Je geeft me regelmatig bloemen

dat vind ik reuze lief

maar zeg daarbij dan ook een keer

“Schat ik heb je lief”.

Verliefdheid en de passie

van de eerste tijd,

die gaan voorbij dat

is een vaststaand feit,

maar laten we moeite doen om dat,

wat flikkerde en vlamde

telkens weer aan te wakkeren,

het opnieuw te laten branden,

want ik heb je lief.

Joke van der Ark

Nr. 648 – 8 september 2011