Een dag

wordt ten grave gedragen,

met droef gemoed ver weggestopt

opdat je niet herinnerd wordt

en mocht er iemand toch

naar vragen, is het zaak te doen

alsof je het niet hoort.

Je praat er dapper overheen,

meet jezelf een houding aan,

zodat het ketst, niet raakt.

Toch …, wat ooit begraven werd

om voor altijd te vergeten,

in het diepste duister van jezelf

blijft aanwezig in het weten.

Joke van der Ark

Nr. 660 – 30 maart 2012