Onder het oppervlak

Soms lees ik mooie woorden

in zinnen die ik niet begrijp,

zij vonden voeding in een bodem,

zijn in een ander mens gerijpt

die jonger is of ouder,

ergens anders woont en leeft,

in een ander dorp, een andere stad,

andere vrienden heeft.

Wat mij bij eerste lezing aanspreekt,

lees ik weer en nog eens weer,

laat het eventjes bezinken,

lees het dan …, toch nog een keer

en vermoed dan te begrijpen

waarom iemand het zo deed:

die woorden zo in zinnen goot,

omdat hij met gevoelens streed

die wij met elkander delen,

die tussen ons een netwerk weven

en mij als lezer,

een inzicht in de diepte geven.

Joke van der Ark

Nr. 694 – 13 juni 2013