Molière

Schoolkleding noemden ze het in die tijd,

mooie ruit, je zag het al van verre,

aan mijn voet een glanzende molière.

Walgelijk vond ik die schoenen. Met nijd

in ’t hart trok ik ze aan. Heel naar

vond ik dat toen, het stempel dat ik droeg,

wist wat ik zeggen zou als iemand vroeg,

“heb je nieuwe schoenen?” Dan zei ik raar

genoeg, gewoon “ja mooi hè,” deed net of

ik ze zelf gekozen had en kleurde.

Zij lachten want ze wisten beter, keurden

alles nog een keer en zeiden, “wat een bof,

jij krijgt geen koude voeten meer”.

Joke van der Ark

Nr. 144 – mei 1991