Fata morgana

Je ziet het echt voor je, zo helder als glas,

daar wil je naar toe want daar lacht het leven,

ging het maar sneller, kon je maar even

voelen en kijken. Geen namaak, geen strass

schittert je tegen daarginds in het gras

maar handen vol diamanten. Het streven

naar rijkdom dat is wat je drijft, ’n leven

van aanzien en weelde…              O, was

je maar niet zo inhalig geweest,

de roem en de strijd om het mijn en het dijn,

het voortdurend gevecht van de geest

met het lichaam, de slopende pijn

om het doel te bereiken, het feest

vol glamour en glitter, bleek namaak te zijn.

Joke van der Ark

Nr. 164 december 1991