Rookwood Necropolis

Ergens aan de rand van die stad der doden

is een plek waar het onkruid welig tiert en

chaos heerst door overwoekering van bloemen,

struiken en van bomen. Een woeste schoonheid

waarin het een voorrecht is te dwalen en stil te staan

bij scheef gezakte stenen met half vergane namen.

Ik weet nog dat wij, de eerste keer dat wij er waren,

tot de ontdekking kwamen dat het geheel,

qua oppervlak en verscheidenheid gelijk is

aan een wereldstad, met nieuwe en met oudere wijken,

met secties ingedeeld naar land van herkomst

en religie, zo eigen aan een emigratieland.

Beroemdheden liggen er begraven en zij

die nauwelijks zijn gekend. Je vindt er mausolea

voor de rijken en simpele stenen voor hen die

minder zijn bedeeld. Er is een ereveld voor militairen

en zoals overal een triest klein stukje grond

voor hummeltjes die niet eens het leven konden smaken.

Iedere keer als we Australië bezoeken, gaan wij

naar die plek waar het onkruid welig tiert en

chaos heerst door overwoekering van bloemen,

struiken en van bomen. Een woeste schoonheid

waarin het een voorrecht is te dwalen en stil te staan

bij scheef gezakte stenen met half vergane namen,

stille getuigen van levens die eens waren.

Joke van der Ark

Nr. 765 – 14 augustus 2015