Dat ene venster

Pas nadat ik die herinnering

beschreven had, kwam ik

erachter dat het niet

het schilderij was, dat mij

dat heimweegevoel bezorgde,

nadat het uit de etalage

verdwenen was, maar iets in het

diepst van mijn wezen dat hunkerde

naar veiligheid en warmte, maar

het meest nog naar gezelligheid,

samen met dierbaren en vrienden.

Een gevoel dat ik projecteerde

op dat ene verlichte venster

tussen die daken in die donkere nacht.

Joke van der Ark

Nr. 780 – 7 oktober 2015