Mijn kind

Ik weet wat jij ervaart

als de paniek toeslaat

en je dreigt mee te sleuren

in het grote zwarte niets.

Maar ik sta met lege handen

hoe graag ik ook zou willen,

het heeft geen zin te zeggen,

je uit te leggen,

dat het met de jaren minderen zal,

zoals dat ook bij mij gebeurde.

Daar heb jij,

als prille moeder

totaal geen boodschap aan,

want door de zorg

en de vermoeidheid die

dit alles met zich meebrengt,

ligt wat latent aanwezig is

voortdurend op de loer.

Toch is er een handvat dat

ik je reiken kan en waaraan je

wellicht houvast vindt:

ga tekenen of schrijven,

verzet op die manier je geest.

Het is goed je te verliezen

in een creatieve bezigheid,

omdat het jou, wanneer de tijd

daar rijp voor is, sterk

genoeg maakt

tegenkracht te bieden,

niet om angstgedachten

te vermijden, maar er

zo mee om te gaan,

zodat jij je, net als ik, hervindt

in een toestand van

psychologisch evenwicht.

Joke van der Ark

Nr.747 – 21 februari 2015