The Deep Blue Sea

Een film die werd vertoond op de tv.

Ik keek ernaar en zag

een jonge vrouw, die vastliep

in de mores van de jaren vijftig.

En de tijd verdichtte zich.

Een mensenleven kromp ineen.

Een worsteling. Mijn moeder?

Het verleden kwam mij zo nabij

dat het bijna tastbaar werd, terwijl

alles toen nog voor mij lag.

Ik was een kind van amper vijf.

Oud op het moment van kijken.

Mijn moeder is niet meer.

Vooruit is lang, heel lang van duur;

terug is steeds meer naderbij.

Dat word ik mij gewaar, als ik

dat dilemma zie, de strijd, mijn moeder

die zich gevangen weet tussen een

duivelse heerlijkheid en een comfortabel,

maar een evenzo saai leven.

De tijd verdicht, een kleinigheid

zo’n heel lang mensenleven.

Joke van der Ark

Nr. 792 – 26 januari 2016