We noemen het tijd

het vluchtige dat ons

soms soepel en gewillig

dan stroperig tot

stollens toe omgeeft.

De abstractie waarbinnen

en waarlangs ons leven

zich ontwikkelt, die

het hoe bepaalt en of

er lastige hobbels

genomen moeten worden,

of die er juist voor zorgt

dat het makkelijk gaat,

je het ervaart alsof je

over een glijbaan glijdt.

Hoe dan ook

voor een ieder is er

slechts één richting,

die mogelijk snel, langzaam,

recht of bochtig is.

Je kunt er niet omheen,

zelfs als je geen klok

tot je beschikking hebt,

schrijdt ze voort,

van die van spijt naar

die verblijdt, van die

je in afwachting

verbijt naar het moment

van nu, van straks

naar dadelijk, zodat

morgen alweer snel

aan gisteren toebehoort

en de volgende dag

jongstleden wordt.

Het is onverbiddelijk;

we leven het en we

besteden het

en dat alles onder

die ene noemer Tijd.

Joke van der Ark

Nr. 795 – 1 april 2016