Zomaar in Rotterdam

Hoe vaak was ik er langs gereden

zonder hem te zien, die boom,

zo mooi dat ik, nadat ik wist

dat hij daar stond,

mijn nek zowat verdraaide om

er een glimp van op te vangen,

want meer kon ik

door de begrenzing van de auto,

volgzaam in een stroom van

voortjakkerend verkeer niet zien.

Later zijn we er een keer gestopt

om er een foto van te maken,

hem even aan te raken, want

dat er zoveel moois, zomaar

in de openbare ruimte staat

kan mij nog steeds verbazen.

Temeer omdat ik toen ontdekte dat

in een halve cirkel achter de boom

fraaie oude panden staan die,

zo’n plek nog vervolmaken.

Het gebeurt helaas niet meer zo vaak

dat ik er in de buurt moet zijn. Niets

blijft als het is, dat heb ik wel geleerd.

Maar voor mij is het voldoende te weten

dat hij daar staat en door het jaar

een prachtig wisselend beeld creëert,

met als hoogtepunt de seizoenen waarin

de diep roodbruine kleur van zijn

bladerenkroon vele tinten dieper wordt

in het licht van zonnestralen.

Joke van der Ark

Nr. 829 – 22 mei 2017