Poëzie

is als een vreemde stad

die je langzaam wandelend

moet verkennen. Soms

doet het je meteen al wat.

Een andere keer is

het eerst een weinig wennen.

Je dwaalt, kijkt, neemt waar

en proeft de sfeer.

Keert dan op je schreden terug

en ziet wat eerst nog niet

zo duidelijk was.

Je leest het nog een keer

en zucht tevreden.

Joke van der Ark

Nr. 834 – 3 augustus 2017