Dubbelheid

Als een dikke deken

drukt het mij terneer

ik kan er niet meer tegen

zo gaat het echt niet meer.

Zal ik iemand bellen,

vragen hoe het gaat

diegene dan vertellen

hoe het met mij staat,

dat ik vaak zo eenzaam ben,

gek word van de druk

die mij telkens als een rem

afhoudt van geluk.

Maar soms sla ik die deken

bewust dicht om me heen

dan wil ik niemand spreken,

dan ben ik graag alleen.

Rust om neer te schrijven

wat er van binnen woelt,

dat het mag beklijven

zoals het is bedoeld

zodat u het kunt grijpen

wanneer het tot u komt,

het in tijd kan rijpen,

het ritme niet verstomt.

Joke van der Ark

Nr. 351 b– maart 2000