Als gelijken

Sinds de mensheid bestaat

zijn er wreedheden begaan.

Ongelijkheid en armoe alom,

privileges voor enkelen: voor

hen een steeds beter bestaan.

De mensheid kijkt terug

en oordeelt over wat was

en wat toen is geweest.

Soms zeggen we sorry

of iets in die geest.

Ook proberen we nu

te begrijpen hoe zoiets

kon ontstaan, als het houden

van slaven of het indelen

van mensen in groepen:

een stelsel van kasten waarin

geen plaats is voor een dalit,

die onzichtbaar moet rondgaan

en mag worden behandeld

als onaanraakbare mens.

Achterstelling valt nog steeds,

waar ook ter wereld,

de nieuwkomers ten deel.

Via wetten moet worden geregeld

dat het niet mag, want zolang

we niet accepteren dat

massa’s mensen zich door wat

voor oorzaak dan ook

zullen blijven verplaatsen, is het

wellicht slechts een illusie

dat ooit iedereen als gelijken

door het leven kan gaan.

Joke van der Ark

Nr. 950 – 8 april 2020