Ingekaderd

Kale takken, daarachter een gedeelte

uit één van de kolossale ramen

van een historisch kerkgebouw.

Een beeld uit een filmopname waarin

stilte in het diffuse licht gevangen leek.

Was het precies dat, wat de filmmaker

voor ogen had toen hij het shot bepaalde,

of was het slechts een bijkomend iets?

Bijvangst die ik niet zal verwerpen,

maar niet ga koesteren,

omdat het gevoel dat het

bij mij opriep niet eenmalig is,

maar een melancholisch weten

dat alles eindigt, onweerlegbaar

in dat ingekaderd beeld.

Joke van der Ark

Nr. 926 – 23 november 2019