Mooi en triest

is wat mij te binnenschiet als

een dag langzaam ten einde loopt

in een bepaalde tijd van het jaar.

Al zou triest en mooi een betere

omschrijving zijn van het gevoel dat

mij tijdens die momenten overvalt.

Het is steeds hetzelfde. Helaas

kan ik het niet onder woorden brengen

wat het is, en zeker niet beschrijven.

Ik heb het menigmaal getracht en

al stelt het resultaat tevreden,

toch is het net niet ‘dat’

Misschien komt alles samen in

verlatenheid, een soort van weemoed,

ijl en teer dat zich niet laat vangen

in een woord, een zin, laat staan

in een gedicht? Toch probeer ik

keer op keer …

de emotie te omschrijven van

een sfeer die triest en tegelijkertijd

heel mooi is wanneer tijdens

mijn buiten zijn een dag zich stil

en vredig terugtrekt en mij

mistroostig achterlaat …

Joke van der Ark

Nr. 927 – 28 november 2019