Het ochtendlicht

Wanneer de zon hoog genoeg

geklommen is om zijn licht

over het flatgebouw op de bomen

in mijn uitzicht te laten vallen,

kan ik het niet laten elke keer

opnieuw te zeggen:

‘Kijk nou eens hoe mooi

het buiten is. Dat licht …!’

Het laat zich nimmer vangen;

het houdt niet op een schilderij.

Zou ik de muren ermee behangen,

dan nog word ik niet zo blij

als van het ‘even’ …

dat het duurt, dit mooi gezicht.

Ik hoop dat ik er toch wat

van gevangen heb en

u het ziet door dit gedicht.

Joke van der Ark

Nr. 931 – 21 december 2019