Memory lane

Hierlangs staan de mooiste huizen

niet voor iedereen te zien,

zichtbaar voor mij is slechts die ene,

het mooiste ook nog bovendien.

Ik ga er niet te dikwijls heen.

Enkel maar wanneer ik droom

of bewust aan vroeger denk;

dan is het tijdelijk mijn woon.

Het huis doet graag de voordeur open,

verwelkomt mij met veel plezier

Vraagt meteen en zonder omhaal:

Waarom kom je niet vaker hier?

Dat is niet goed voor mijn gemoedsrust

antwoord ik naar werkelijkheid.

Steeds als ik hier ben geweest

en weer terug ben heb ik spijt.

Natuurlijk wil ik heel graag komen,

maar ik moet het wel doseren.

Als ik het soms niet meer weet,

ga ik zodat ik lang kan teren

op al die heerlijke momenten die ik

in mijn leven had, moeilijke incluis,

want het is fijn om alles wat ik ooit was

en bezat te kunnen bewaren in dit huis

dat iemand ooit begonnen is te bouwen

Het is allang niet meer zoals bedacht,

want ik heb het me toegeëigend,

eigen herinneringen ingebracht.

Na mij zullen kinderen,

kleinkinderen en allen die

nog komen dingen veranderen

aan het huis, doch de kern, het magma

waarin alles samenvloeit zal voortbestaan.

En door wat andere mensen schrijven,

worden vele huizen zichtbaar waardoor

herinneringen tastbaar blijven,

zodat iedereen die kan beschouwen

wandelend langs memory lane.

Joke van der Ark

Nr. 936 – 2 februari 2020