Spijkerboor tot Pingjum

Het interview

08-03-2020

Dit beeld werd mij geschetst.

Zij kwamen uit hetzelfde nest,

maar wat verschilden ze die twee,

althans in mijn optiek.

De jongere, ook niet meer zo piep

was tevreden met hoe het liep

en had zoals het zich liet aanzien

waarschijnlijk de behoefte niet,

-indien het hem al gelukt zou zijn-

om gelijk zijn oudere broer, de trein

te nemen die naar beroemdheid leidt

waar menigeen hem om benijdt.

‘Maar Ivo, kijk, ik voel me juist

zo super rijk door wat er in mij huist,

door wat ik maak en wat ik doe.

Jij vraagt mij steeds maar hoe

het voelt in de schaduw van mijn broer.

Geen grote zalen, maar een kleine toer

langs, in jouw ogen, godvergeten oorden,

slapende gehuchten in het Noorden.

Ik kom er graag; de mensen zijn

er aardig. Ik vind het een festijn

om juist daar in het volle licht te staan.

Laat mij mijn eigen gang maar gaan.’

‘Maar Chris, zou je toch niet graag …

het is de laatste keer dat ik het vraag,

in een grote show met veel vertoon

jouw broer Mick steken naar de kroon?’

Chris blijft vriendelijk en zegt met verve:

‘Nee hoor, het zou me maar bederven.

Ik ben tevreden met hoe ik in het leven sta.

Dat doet mijn broer mij echt niet na.’

Joke van der Ark

Nr. 938 – 11 maart 2020